Mydła w płynie

Mydło przeciwbakteryjne to produkt oczyszczający przeznaczony do zabijania zarazków na rękach lub ciele. 

Mydła te wytwarza się w postaci płynnej lub barowej przez zmieszanie dodatków detergentowych ze składnikami, które mają właściwości przeciwdrobnoustrojowe.

Mydło antybakteryjne było początkowo sprzedawane jako mydło dezodorujące, aby kontrolować zapach ciała spowodowany działaniem bakterii na pot. Produkty te, sprzedawane w formie pręta, zyskały popularność w latach pięćdziesiątych pod takimi dobrze znanymi markami jak Dial i Lifebouy. Podczas gdy wiele z tych mydełek barowych jest nadal dostępnych w dniu dzisiejszym, płynne mydła antybakteryjne są używane do dezynfekcji rąk stają się coraz bardziej popularne. Główne marki to Leress's Caress, Dove's Liquid oraz Oil of Olay firmy Proctor and Gamble. Oprócz tych produktów przeznaczonych do użytku konsumenckiego, inne środki przeciwbakteryjne są dostępne do użytku przez pracowników służby zdrowia. Takie produkty specjalistyczne obejmują chirurgiczne peelingi, środki do dezynfekcji ran i środki do czyszczenia ran. W Stanach Zjednoczonych wszystkie mydła, które zawierają przeciwciała antybakteryjne, są klasyfikowane jako leki dostępne bez recepty, ponieważ sprzedawane są w celu zabicia zarazków. Oznaczenie to oznacza, że ​​można je kupić bez recepty, o ile przestrzegają wytycznych określonych przez Food and Drug Administration (FDA). Wytyczne te zostały ustalone w dokumencie zwanym monografią, która określa, które składniki aktywne mogą być używane, jakie twierdzenia można złożyć i tak dalej. Od 1998 r. FDA nie wydała ostatecznej monografii na temat mydeł antybakteryjnych, ale w ciągu ostatnich 25 lat opublikowali serię Wstępnych monografii (TFM).
Pierwsza zaproponowana monografia, opublikowana w 1974 r., Oficjalnie zdefiniowała antybakteryjny środek czyszczący jako mydło zawierające substancję czynną o działaniu invivo i invitro przeciwko organizmom skóry. Sugerowano również, że antybakteryjne środki czyszczące należy podzielić na siedem następujących kategorii: mydła antybakteryjne, środki do dezynfekcji rąk, przedoperacyjne preparaty do pielęgnacji skóry, środki antyseptyczne do skóry, środki do dezynfekcji ran skóry, środki odkażające rany skóry i mydła do rąk. W 1978 r. Agencja wydała TFM, który rozpoczął formalne przyjęcie definicji i kategorii zaproponowanych w 1974 r. Ta wstępna monografia umożliwiła produktom stosowanie terminów takich jak dezodorant i redukcja zapachu ciała. Jednak ta wersja monografii nigdy nie została sfinalizowana, aw 1991 r. FDA wydała kolejny TFM z różnymi przepisami. TFM z 1991 r. Oddzielił antyseptyki pierwszej pomocy na inną kategorię, w tym antyseptyki do skóry, środki do czyszczenia ran i środki do ochrony ran. Później monografie umieszczały produkty konsumenckie i profesjonalne w osobnych kategoriach. Następnie, w zaskakującym ruchu w 1994 r., Agencja odwróciła wcześniejsze wstępne monografie, które uznały antybakteryjne środki czyszczące specjalnie dla konsumentów. TFM z 1994 r. Nie pozwala bezpośrednio na stosowanie mydeł antybakteryjnych do użytku domowego. Chociaż nie zabrania tych produktów, nie ustanawia dla nich osobnych reguł. Dlatego produkty konsumenckie muszą wykorzystywać te same substancje czynne, co profesjonalne produkty medyczne. Co ważniejsze, są one ograniczone do tego samego rodzaju roszczeń, jakie mogą tworzyć profesjonalne produkty. Jest to problematyczne, ponieważ produkty konsumenckie mają inne wymagania niż produkty medyczne. Na przykład, mydła dezodorujące są przeznaczone do zwalczania nieprzyjemnego zapachu ciała, podczas gdy profesjonalne produkty do szorowania chirurgicznego nie są odpowiednie. Z drugiej strony, profesjonalne produkty muszą być wystarczająco bezpieczne, aby zużywać do 50 razy dziennie, podczas gdy produkty konsumenckie nie są zwykle używane więcej niż dwa lub trzy razy dziennie. Z tych powodów i wielu innych producentów mydła uważa, że ​​produkty konsumenckie i profesjonalne powinny być regulowane osobno. FDA jednak nie zgadza się. Status prawny mydeł antybakteryjnych jest wciąż niepewny; monografia nie została sfinalizowana, a eksperci branżowi nie oczekują, że będzie ona gotowa do roku 2000. profesjonalne produkty muszą być wystarczająco bezpieczne, aby zużywać do 50 razy dziennie, podczas gdy produkty konsumenckie nie są zwykle używane więcej niż dwa lub trzy razy dziennie. Z tych powodów i wielu innych producentów mydła uważa, że ​​produkty konsumenckie i profesjonalne powinny być regulowane osobno. FDA jednak nie zgadza się. Status prawny mydeł antybakteryjnych jest wciąż niepewny; monografia nie została sfinalizowana, a eksperci branżowi nie oczekują, że będzie ona gotowa do roku 2000. profesjonalne produkty muszą być wystarczająco bezpieczne, aby zużywać do 50 razy dziennie, podczas gdy produkty konsumenckie nie są zwykle używane więcej niż dwa lub trzy razy dziennie. Z tych powodów i wielu innych producentów mydła uważa, że ​​produkty konsumenckie i profesjonalne powinny być regulowane osobno. FDA jednak nie zgadza się. Status prawny mydeł antybakteryjnych jest wciąż niepewny; monografia nie została sfinalizowana, a eksperci branżowi nie oczekują, że będzie ona gotowa do roku 2000. raczej się nie zgadza. Status prawny mydeł antybakteryjnych jest wciąż niepewny; monografia nie została sfinalizowana, a eksperci branżowi nie oczekują, że będzie ona gotowa do roku 2000. raczej się nie zgadza. Status prawny mydeł antybakteryjnych jest wciąż niepewny; monografia nie została sfinalizowana, a eksperci branżowi nie oczekują, że będzie ona gotowa do roku 2000.
 

Mydło antybakteryjne ma za zadanie bezpiecznie zabijać zarazki i oczyszczać skórę. Formulator musi zatem rozważyć rodzaje organizmów, od których produkt powinien być skuteczny oraz ile czasu potrzeba, aby produkt działał. Formulator musi również wziąć pod uwagę czynniki związane z oczyszczaniem, takie jak jakość piany, szybkość spieniania, zdolność do spłukiwania i odczucie skóry, żeby wymienić tylko kilka. Ponadto należy również ocenić walory estetyczne produktu (jego wygląd i zapach). Chemik formułujący takie produkty musi uwzględnić wszystkie te czynniki. Aptekarz musi zaprojektować wzór (recepturę, która identyfikuje składniki i użyte ilości), procedurę produkcji (która instruuje, jak zrobić produkt).
 

Płynne mydła antybakteryjne są zwykle wytwarzane w dużych zbiornikach ze stali nierdzewnej. Naczynia te są dostępne w różnych rozmiarach, ale typowa partia może mieć wielkość 3000 g (24 000 funtów). Mieszanie i ogrzewanie w tych zbiornikach musi być dokładnie kontrolowane podczas procesu dozowania. Mieszanie odbywa się za pomocą mieszadła śmigłowego lub mieszkowego, co zapewnia dobre mieszanie bez dodawania nadmiernej ilości powietrza do produktu. Ogrzewanie (lub chłodzenie) może zostać osiągnięte, jeśli zbiornik jest wyposażony w wydrążoną osłonę, którą można napełnić parą lub wodą lodową. Wyrafinowani producenci stosują zautomatyzowane systemy komputerowe do kontrolowania prędkości i temperatury mieszania, aby zapewnić stałą jakość partii.Pierwszym składnikiem dodawanym do zbiornika jest zazwyczaj woda, ponieważ zwykle jest to najobficiej dostępny składnik. Pozostałe składniki dodaje się do zbiornika zgodnie z procedurą wytwarzania; składniki, które są wrażliwe na ciepło, dodaje się, gdy wsad jest schładzany do temperatury pokojowej. Partię pozostawia się do mieszania przez określony czas w kontrolowanej temperaturze w celu uzyskania homogenicznego produktu. Po zakończeniu dozowania próbka jest analizowana, aby upewnić się, że jest zgodna ze specyfikacjami, zanim produkt zostanie wypuszczony do napełnienia.

W procesie produkcji mydeł antybakteryjnych wbudowano kilka kroków, aby zagwarantować wysoką jakość. Przed komercjalizacją formuła jest testowana pod względem stabilności, aby zapewnić, że właściwości funkcjonalne i estetyczne produktu pozostają niezmienione w czasie. Produkty OTC muszą mieć trzyletni okres trwałości. Podczas procesu produkcji, jakość składników jest testowana chemicznie przed rozpoczęciem dozowania. Po zakończeniu dozowania produkt jest testowany w celu upewnienia się, że składniki zostały dodane we właściwych proporcjach. Niektóre z tych testów oceniają fizyczne właściwości produktu, takie jak lepkość i pH. Inne testy są przeprowadzane w celu oceny właściwości przeciwbakteryjnych produktu. Po takim teście, znanym jako test soku z rękawicy, odbywa się poprzez pobieranie próbek potu, który zbiera się wewnątrz gumowej rękawicy noszonej przez ochotnika, który użył mydła testowego na jednej ręce. Ten sok rękawicy jest następnie testowany pod kątem wzrostu drobnoustrojów poprzez nałożenie go na plastikową płytkę, która jest specjalnie powlekana w celu pobudzenia wzrostu organizmów skórnych. Jeśli na rękawicy testowej obserwuje się niewielki wzrost lub brak wzrostu, można założyć, że produkt działa zgodnie z zamierzeniami.